تنظیم کالری دریافتی برای کنترل وزن
تا مدت ها تصور میشد برای کاهش وزن لازم است دریافت کالری کاهش پیدا کند و هر چه سوخت کمتری به بدن برسانید، بدن برای تامین سوخت خود، بیشتر سراغ ذخایر چربی خواهد رفت.
هر چند این تصور تا حدودی درست است، اما کار دیگری هم که باید انجام شود این است که سیستم پیچیدهی بدن را فراموش نکنیم.
با کاهش دریافت کالری، سرعت متابولیسم میتواند کم شود. هورمونهایی که متابولیسم را تنظیم میکنند هم میتوانند روی کنترل وزن تاثیر بگذارند. مثلا اگر دریافت کالری بسیار کم باشد، کورتیزول و گرلین که افزایندهی اشتها هستند میتوانند بیشتر شوند.
اینکه بدن شما به چه مقدار کالری نیاز دارد، به عوامل زیادی بستگی دارد: سنتان، جنسیتتان، سایز بدنتان، میزان فعالیتتان، فاکتورهای ژنتیکی و سطح هورمونهای بدنتان.
هر چند میتواند طیف کالری لازم برای کاهش وزن، حفظ وزن و افزایش وزن را مشخص کرد، اما عوامل دیگری نیز هستند که روی وزن تاثیر میگذارند. متناسب کردن کالری دریافتی از غذا با هدفی که دارید میتواند وزن شما را در حد متعادل حفظ کند. افزایش یا کاهش کالری دریافتی باید وزنتان را بیشتر یا کمتر کند.
کالری
کالری چیست ؟
برای اولین بار در سال ۱۸۲۴ میلادی توسط نیکلاس کلمان به عنوان واحدی از گرما تعریف شد. یک کالری عبارت است از مقدار گرمای (انرژی) لازم برای اینکه دمای یک گرم آب را از ۱۴/۵ درجه به ۱۵/۵ درجه سلسیوس افزایش دهد.
اندازه گیری انرژی موجود در مواد غذایی با کالری شناخته می شود. بدن از غذاها انرژی میگیرد تا انرژی لازم برای تمام سلولهای خود را فراهم کند.
یک کیلو کالری معادل ۱۰۰۰ کالری کوچک است. اما معمولا «کیلو» از این عبارت حذف شده و از کلمهی «کالری» به جای «کیلو کالری» استفاده میشود.
بدن چگونه از کالری غذاها استفاده میکند؟
درشت مغذیهایی که کالری تولید میکنند، پروتئین و چربی و کربوهیدرات هستند. به طور متوسط، کربوهیدارتها و پروتئین به ازای هر گرم، 4 کالری تولید میکنند و چربی نیز به ازای هر گرم، 9 کالری تولید میکند.
وقتی غذا میخوریم، ترکیبی از کربوهیدارت و چربی و پروتئین، برای بدن انرژی تولید میکند. اولین چیزی که بعد از خوردن یا نوشیدن باید روی بدهد این است که غذای خورده شده به مولکولهای کوچک تجزیه شود. این اتفاق، طی فرایند گوارش روی میدهد و هر واحد کوچک کربوهیدارت، پروتئین و چربی، از طریق دیوارهی رودهی کوچک، جذب جریان خون میشود. وقتی این واحدها وارد خون میشوند، بدن میتواند آنها را به سلولهای گوناگونی که به انرژی نیاز دارند برساند یا آنها را ذخیره کند.
با بالا رفتن سطح کربوهیدارت (به عنوان گلوکز) در خون، انسولین ترشح میشود. انسولین به عنوان دروازهای عمل میکند که اجازه میدهد گلوکز وارد سلولهای بدن شوند یا از آن خارج شوند.
هر سلولی نیاز به انرژی از سوی غذا دارد تا نقش خود را ایفا کند. همهی سلول از انرژی برای فرایندهای گوناگون شامل متابولیسم، سیگنال دهی، ساخت سلولهای جدید و انقباض عضلات استفاده میکنند. ما میتوانیم انرژی اضافی را به شکل گلیکوژن و چربی ذخیره کنیم. وقتی دریافت انرژی کافی نباشد، بدن میتواند گلیکوژن ذخیره شده را تجزیه کند و کربوهیدارت تولید کند و با تجزیهی چربی نیز، انرژی فراهم کند.
منابع غذایی
پروتئين های حيوانی نظير تخم مرغ، شير، پنير، ماست، گوشت قرمز، مرغ و ماهی دارای ارزش حياتی بالایی هستند. حبوبات و مغزها منابع غني پروتئين به شمار مي روند. اگر چه كيفيت و مقدار پروتئين غلات كمتر است، اما مقادير مصرفی نان، غلات، برنج و ماكارونی، نسبت مهمی از پروتئين دريافتی را فراهم می كند. سبزی ها و ميوه ها بخش كوچكی از پروتئين رژيم غذایی را فراهم می كنند.
میزان مورد نیاز پروتئین
اين ميزان بر مبنای اسيدهای آمينه موجود در مواد غذايی پروتئينی، قابليت هضم پروتئين، جنس و سن و وضعيت باروری در زنان تعيين می شود. در دوران رشد (نوزادی، كودكی، بلوغ، بارداری و شيردهی) ميزان نياز بدن به پروتئين افزايش می يابد. به طوركلی ده تا 15 درصد از كالری رژيم غذایی بايد از پروتئين تأمين شود. توصيه می شود كه دو سوم از پروتئين دريافتی از منابع حيوانی باارزش بيولوژيكی بالا تأمين شود. اگر چه كيفيت پروتئين نان، غلات و برنج و ماكارونی نسبت به پروتئين های حيوانی كم است، اما مقدارمصرف روزانه اين مواد غذايی نسبت مهمی از دريافت پروتئين را تشكيل می دهد.
اسیدهای آمینه ضروری
اسيدهای آمينه از نظر نقش تغذيه ای به دو گروه ضروری و غير ضروری تقسيم می شوند. اسيدهای آمينه ای را كه بدن نمی تواند به نسبتی كه برای رشد و نگهداری بافت ها لازم است بسازد، اسيدهای آمينه ضروری مي نامند. 9 تا از 20 اسيد آمينه، ضروری هستند كه بايد از رژيم غذايی روزانه تأمين شوند. پروتئين هايی كه حاوی ميزان مناسبی از تمام اسيدهای آمينه ضروری هستند، به نام پروتئين كامل يا پروتئين با كيفيت خوب و ارزش بيولوژيكی بالا ناميده می شوند. تنها پروتئين تخم مرغ و شير پروتئين كامل است. ساير پروتئين های حيوانی، نيمه كامل هستند. به استثنايی ژلاتين كه فاقد دو اسيد آمينه ضروری (ليزين و تريپتوفان) است و از پروتئين های نسبتاً كامل به حساب می آید. پروتئين های با ارزش بيولوژيكی پايين نيمه كامل هستند،
به استثنای مغزها. مخلوط كردن دو نوع پروتئين گياهی يا افزودن مقدار كمی پروتئين حيوانی به يک پروتئين غير كامل باعث بالا رفتن ارزش بيولوژيكی پروتئين غير كامل خواهد شد. به عنوان مثال می توان از مخلوط گندم و سويا، اضافه كردن مقدار كمی شير به فراورده های گندم، مخلوط کردن حبوبات و غلات و .... نام برد. معمولاً اسيدهای آمينه ضروی در پروتئين حيوانی به مقداری است كه مقدار كمی از محصولات حيوانی می تواند كمبود اسيدهای آمينه پروتئين گياهی را جبران بكند. بدين ترتيب می توان پروتئين با كيفيت بالايی را كه منحصراً از پروتئين حيوانی در آن استفاده نشده و بنابراين زياد هم گران نيست، تهيه و مصرف كرد (مخلوط پروتئين حيوانی و گياهی).
پروتئین
پروتئین چیست ؟
پروتئين ها، تركيبات آلی بزرگ و پيچيده ای هستند. كلمه پروتئين اولین بار در سال ۱۸۳۸ در میان لغات علمی پدیدار شد و از واژه پروتئوس به معني «مقام اول» يا اولويت گرفته شده است. پروتئین عامل اصلی و اوليه زندگی است و بدون آن حيات ممكن نيست. پروتئين ها مانند كربوهيدرات ها و چربی ها داراي كربن، ئيدروژن، اكسيژن هستند و علاوه بر اينها حاوی ازت (نیتروژن) هستند.
هر گرم پروتئين برابربا چهار كيلوگرم انرژی است. پروتئين ها در رژيم غذايی ده تا 15 درصد انرژی را تأمين می كنند.
نقش پروتئین ها در بدن
1- نقش ساختمانی
2- اعمال تنظیمی
3- تأمین انرژی
نقش ساختمانی : پروتئين ها اجزای ضروری تمام سلول ها در موجودات زنده هستند. ماهيچه ها تقريباً نيمی از پروتئين ها را در خود دارند. كلاژن يک پروتئين ساختمانی عمده در استخوان ها، تاندون ها، رباط ها، ديواره رگ ها، پوست و بافت همبند است. هنگامی كه يک بافت جديد ساخته می شود، به عنوان مثال در دوران بارداری، نوزادی و كودكی، پروتئين بيشتری مورد نياز است.
اعمال تنظيمی : بسياری از مواد تنظيم كننده بدن نظير كروموزوم ها، هورمون ها، آنزيم ها، رنگدانه های پوست و ... ماهيت پروتئينی دارند. پروتئين ها برای حفظ تعادل اسيد و باز در بدن لازم هستند.
تأمين انرژی : اگر رژيم غذايی، كالری كافی به بدن نرساند، پروتئين غذايی برای تأمين انرژی به مصرف می رسد. در گرسنگی مزمن، بدن ذخاير كربوهيدرات و چربي و همچنين بافت های پروتئينی را مورد استفاده قرار می دهد و پروتئين ماهيچه ها قبل از پروتئين اندام های حياتی مانند قلب، ريه ها و مغز استفاده می شود. برعكس هنگامی كه رژيم غذايی پروتئينی بيشتر از نياز بدن جهت ساختن و ترميم بافت ها فراهم كند، پروتئين اضافی فوراً به صورت انرژی (به شكل گلوكز) در دسترس قرار می گيرد يا به صورت چربی ذخيره می شود.
منابع غذایی
پروتئين های حيوانی نظير تخم مرغ، شير، پنير، ماست، گوشت قرمز، مرغ و ماهی دارای ارزش حياتی بالایی هستند. حبوبات و مغزها منابع غني پروتئين به شمار مي روند. اگر چه كيفيت و مقدار پروتئين غلات كمتر است، اما مقادير مصرفی نان، غلات، برنج و ماكارونی، نسبت مهمی از پروتئين دريافتی را فراهم می كند. سبزی ها و ميوه ها بخش كوچكی از پروتئين رژيم غذایی را فراهم می كنند.
نقش چربی ها در بدن
1-منبع انرژی می باشند و در بدن تولید گرما می کنند.
2-اسیدهای چرب ضروری را تامین می کنند، سه نوع اسید چرب ضروری وجود دارند که ساختمان سلول ها و رشد و نمو بدن نقش مهمی دارند، چون در بدن ساخته نمی شوند باید از طریق غذا به بدن برسند.
3-ویتامین های محلول در چربی را تامین می کنند. ویتامین K ، ویتامین E ، ویتامین D و ویتامین A محلول در چربی هستند. حذف چربی از غذا سبب کاهش این نوع ویتامین ها در بدن میشود.
4-اثر سیر کنندگی دارند. غذاهای چرب به علت این که دیر هضم می شوند در ایجاد سیری مؤثرند.
توزیع چربی در بدن به موارد زیر بستگی دارد :
1 ژن : حدود 50 درصد توزیع چربی های بدن به ژنتیک بستگی دارد. اگر بیشتر افراد خانواده تان شکم دارند یا ران هایشان بزرگ است احتمال اینکه شما هم به همان شکل دربیایید زیاد است.
2- جنسیت : سطح سالم چربی بدن در مردان حدود 6 تا 24 درصد است اما در خانم ها این مقدار 14 تا 31 درصد است. همچنین آقایان معمولا چربی ها را در قسمت میان تنه ذخیره می کنند و خانم ها بیشتر در قسمت ران ها.
3- سن : افراد با بالا رفتن سنشان درصد چربی بدنشان نیز افزایش می یابد. دلیل چنین اتفاقی کاهش بافت عضلانی و کند شدن سوخت و ساز بدن است. همچنین این چربی اضافی بیشتر احشایی است تا زیرپوستی.
4- سطح همورمون ها : وزن و هورمون با یکدیگر در ارتباط هستند و این ارتباط از 40 سالگی بیشتر هم می شود. دلیلش کاهش طبیعی هورمون هایی مانند تستوسترون ( در مردان ) و استروژن در خانم ها است.
چربی
چربی چیست ؟
چربی به طیف وسیعی از ترکیبات آلی گفته میشود که در بسیاری از مواد روزمره همانند گوشت، زرده تخم مرغ، فرآوردههای لبنی و روغنها به طور طبیعی یافت میشوند.
چربی یک منبع ذخیره انرژی است. یک واحد چربی بیش از دوبرابر پروتئین و نشاسته هم وزن خود انرژی دارد. انسان چربی گیاهی موردنیاز خود را عمدتاً از دانه و میوه گیاهان، که منبع ذخیره چربیها هستند، تأمین میکند.
تفاوت چربی غذایی و چربی بدن
چربیها را میتوان به دو دسته تقسیم کرد :
1- چربی غذایی: به نوعی از چربی گفته میشود که شما میخورید؛ برای نمونه، سُس روی سیبزمینی سرخکرده.
2- چربی بدن: به آن چربیای گفته میشود که توسط بدن شما ساخته میشود.
چربی های مرئی :مثل چربی موجود در کره ، دنبه و روغن های گیاهی
چربی های نامرئی :مثل چربی موجود در شیر ، زرده تخم مرغ ، گردو ، بادام و . . .
نقش چربی ها در بدن
1-منبع انرژی می باشند و در بدن تولید گرما می کنند.
2-اسیدهای چرب ضروری را تامین می کنند، سه نوع اسید چرب ضروری وجود دارند که ساختمان سلول ها و رشد و نمو بدن نقش مهمی دارند، چون در بدن ساخته نمی شوند باید از طریق غذا به بدن برسند.
3-ویتامین های محلول در چربی را تامین می کنند. ویتامین K ، ویتامین E ، ویتامین D و ویتامین A محلول در چربی هستند. حذف چربی از غذا سبب کاهش این نوع ویتامین ها در بدن میشود.
4-اثر سیر کنندگی دارند. غذاهای چرب به علت این که دیر هضم می شوند در ایجاد سیری مؤثرند.
راه هایی برای بهبود بخشیدن به زندگی سالم
1- کربوهیدرات های پیچیده و پروتئین ها را جایگزین غذاهای شیرین کنید
2- چربی های خوراکی سالم : یعنی چربی های غیر اشباع مانند گردو، سالمون و بذر کتان بخورید. تحقیقات نشان داده است چربی های غیر اشباع باعث رشد بافت عضلانی کالری سوز می شود، در حالی که چربی های اشباع به افزایش چربی های احشایی کمک می کند.
3- ورزش کنید
4- استرس خود را کنترل کنید : کنترل استرس کمک می کند بدن پیوسته سرشار از کورتیزول نباشد. با کاهش کورتیزول چربی ها نیز به صورت احشایی ذخیره نمی شوند.
5- خواب کافی داشته باشید : در یک تحقیق شش ساله شرکت کنندگانی که معمولا 5 ساعت می خوابیدند 32 درصد به چربی های احشایی شان اضافه شد. اما آنهایی که 6 تا 7 ساعت می خوابیدند 13 درصد کاهش چربی های احشایی را تجربه کردند.
اثرات کربوهیدرات های ساده در مقابل کربوهیدرات های پیچیده در بدن
درحالی که عملکرد تمام کربوهیدراتها مانند یک منبع سریع انرژی است، کربوهیدرات ساده میتواند خیلی سریعتر از انواع پیچیده، انفجاری از انرژی را ایجاد کند؛ چراکه سریعتر و راحتتر در بدن آزاد و جذب میشود. علاوه بر این کربوهیدراتهای ساده میتوانند میزان قند خون را بالا ببرند، در صورتی که قندهای پیچیده انرژی پایدارتری را تولید میکنند.
تحقیقات نشان داده است جایگزین کردن چربی اشباع شده با کربوهیدراتهای ساده که در خیلی از غذاها وجود دارند، با خطر ابتلا به بیماریهای قلبی و دیابت نوع دو مرتبط است. محققان پیشنهاد میکنند بهتر است که در درجه اول کربوهیدراتهای پیچیده در رژیم غذایی خود مصرف کنید که شامل سبزیجات و غذاهای چند غله و گندم کامل میشود.
کربوهیدرات
کربوهیدرات چیست ؟
کربوهیدراتها در واقع قندها، نشاستهها و فیبرهایی هستند که در میوهها، غلات، سبزیجات و لبنیات یافت میشوند. کربوهیدراتها جزو مواد بسیار مغذی محسوب میشوند و جزو ۳ منبع غذایی اصلی هستند که بدن برای تامین انرژی و کالری به آنها احتیاج دارد. در اصل کربوهیدراتها منبع اصلی انرژی بدن هستند.
کربوهیدراتها به دلیل وجود کربن، اکسیژن و هیدروژن در ترکیب شیمیایی آنها با این نام خوانده میشوند. معمولا در رژیمهای لاغری کربوهیدرات را مقصر اصلی چاقی معرفی میکنند، ولی وجود میزان کافی از آن در رژیم غذایی برای سلامتی ضروری است.
کربوهیدرات های ساده و پیچیده
محققان میگویند تفاوت میان این دو در ساختار شیمیایی آنهاست و اینکه قند آنها با چه سرعتی آزاد و جذب میشود. به طور کلی کربوهیدرات ساده سریعتر و سادهتر از نوع پیچیده هضم میشود.
کربوهیدرات های ساده
دارای یک یا دو نوع قند هستند؛ فراکتوز (قندی که در میوهها وجود دارد) و گالاکتوز (قندی که در شیر و لبنیات دیگر وجود دارد). به این قندها “Monosaccharides” یا تک قندیها میگویند.
کربوهیدراتهای دوقندی یا قند دو کربنه با نام “Disaccharides” شناخته میشوند؛ مثل ساکارز (قند حبه و شکر)، لاکتوز (قند موجود در شیر و لبنیات) و مالتوز (برخی میوهها و محصولاتی که از مالت میگیرند).
قند ساده همچنین در شکلات و آبنبات، نوشابهها و شیرین کنندهها وجود دارد. این خوراکیها که با قند فراوری و تصفیه شده تولید شدهاند و ویتامین، مواد معدنی و فیبر در آنها وجود ندارد میتوانند باعث چاقی و اضافه وزن شوند.
کربوهیدرات های پیچیده
کربوهیدرات پیچیده یا چند قندی بیشتر در خوراکیهای نشاستهای، انواع حبوبات، بادام زمینی، سیبزمینی، ذرت، چغندر و نانهای چند غله وجود دارند.